۱۳۸۹ خرداد ۱۰, دوشنبه

این دود و آن دود

امروز از یک خانه در قریه تنور بهسود دود خارج می شد، خیلی خوشحال شدم، این دود علامت زندگی بود، بعد از 15 روز که تمام قریه کوچ کرده بودند این اولین خانه است که به قریه آمده اما هفته پیش دودهایی را می دیدم که هست و بود هزاره را می سوزاند.
اکنون در قریه نقشی دایمیرداد هستم در جمع عده که برای یافتن جنازه یک شهید آمده اند اما تاکنون نیافته اند.
یک شهید دیگر بنام سلمان را که جنازه اش را دیروز یافته بودند امروز در دایمیرداد دفن کردند.
کوچی در دشت کتب در حال عقب نشینی است.

۱۳۸۹ خرداد ۹, یکشنبه

بر مزار شهید

امروز بعد ازظهر پیکر شهید داراب، یکی از شهدای تیزک، غریبانه با حضور 4 یا 5 نفر به خاک سپرده شد.
جنازه این شهید امروز بعد از گذشت 12 روز یافت شد، اندکی بر مزار این شهید توقف کرده و بر مظلومیت این مردم گریستم.
امروز هم آثار زیادی از ظلم و بیداد کوچی نما ها را دیدیم و مستند سازی کردیم.‏
استاد خلیلی هم امروز از ساحات آسیب دیده بهسود و دایمیرداد دیدن کردند وی را در مدرسه علمیه دان گرماو در حال سخنرانی برای عده ای از مردم محل که برای سرکشی از خانه هایشان آمده بودند دیدیم.
ظاهرا" کوچی ها از تمام مناطق اشغال شده عقب رفته اند و گفته میشود بیش از دو میلیون دالر از کرزی به عنوان خسارت دریافت کرده اند. ‏‎ ‎

۱۳۸۹ خرداد ۸, شنبه

از بهسود

امروز از سر کجاو تا گرماو و لته بند الی دان تنور را پیمودیم کوچی ها در حال بازگشت اند.
دیروز اشاره کردم که باید از استاد خلیلی حمایت کرد،

ایشان با ما زیاد صحبت کرد شاید طرح برخی از انها در اینجا صلاح نباشد باز هم میگویم برای اینکه پروسه حق خواهی اخیر ما نتیجه مطلوب دهد ما باید از خلیلی حمایت کنیم و او هم به حمایت ما ضرورت دارد.

۱۳۸۹ خرداد ۷, جمعه

در بهسود 2

لحظاتی پیش با استاد خلیلی در دان سیاسنگ_بهسود دیدار داشتیم.
به گفته ایشان پروسه خروج کوچی ها امروز شروع شده و تا چند روز دیگر پایان خواهد یافت.
وی تا ختم این پروسه در اینجا خواهد ماند.

باید از اینگونه حرکتهای عدالت خواهانه اقای خلیلی همگی حمایت کنیم.

۱۳۸۹ خرداد ۵, چهارشنبه

بازهم از بهسود

چند تن از دوستان تماس گرفته بودند و عکس های بیشتر از بهسود برای دادخواهی می خواستند، عکس هایم را باز هم مرور کردم و این سه قطعه را یافتم.

چشمه تاغی کجاو

چقدر سخت است که خانه هموطن ات در مقابل چشمانت بسوزد و تو فقط عکس بگیری و بگذری!

زیر کوتل خرسخو، در سرچشمه سیاخاک  اندکی توقف کرده و با مهاجرین دایمرداد صحبت کردیم، آنها احوال خانه و زندگی شان را از ما می پرسیدند!

۱۳۸۹ خرداد ۴, سه‌شنبه

تجاوز و غارت مسلحانه

در سفر اخیر به بهسود، یکی از سربازان پلیس از برادران تاجیک که در روز تهاجم در منطقه بود با موبایل اش عکس هایی از کوچی های مسلح که در حال غارت اموال مردم گرفته بود، از وی خواهش کردم که این عکس ها را در اختیارم بگذارد که بی هیچ توقعی اجابت کرد،  می خواستم این عکسها که اسناد مهمی از جنایت و وحشی گری هستند از طرقی دیگر انتشار دهم اما فکر می کنم شاید دیر باشد.

برادر کجا با این عجله؟

کوچی طالب نیست، اما بیرق اش، آنهم در حضور قوای نظامی حکومت نشانه چیست؟

مال و منال هزاره، بردن اش حلال است

در مقابل کمره فاتحانه ژست گرفته است

حمل و استفاده از سلاح های مختلف برای کوچی مجاز است.

قدرت مردم

روز یکشنبه هزاران تن از مردم بامیان مظاهره ای صلح آمیز انجام داده و خواهان استعفای خانم سرابی از ولایت شدند.
حضور این تعداد جمعیت تاکنون در بامیان بی سابقه بود، حال بگذریم که عده ای دوکان های بازار را تهدید کرده بودند که بسته کنند اما شرکت هزاران نفر از اقشار مختلف و عموما" از قشر پایین جامعه می تواند حامل پیام های مهمی برای حکومت باشد.

من از نزدیک شاهد بودم که پیر، جوان، معلول، محصل و ... با انگیزه و احساس شعار می دادند و برای تغییر حرکت کرده بودند، اگر  سنگپرانی عده ای جوانان احساساتی بر دروازه ولایت بگذریم، این مظاهره نمایشی بود از روح مدنیت و منش آرام و صلح جویانه قاطبه مردم.
این دو تصویر از یک منطقه گرفته شده و شاید نیمی از جمعیت را نشان دهد
 
بی شک که عده هستند که بخواهند این حضور را به نفع منافع خویش قلمداد نمایند و ...اما زیبایی این حرکت مدنی در این است که مردم اینک از حقوق خویش آگاهی یافته اند، آنان از فقر، بیکاری، عدم دسترسی به آب صحی، نداشتن برق، نداشتن سرک، وعده های عمل نشده دولت، کندی انکشاف، کیفیت نامناسب معارف، صحت، پروژه های زراعت و ... شکایت داشتند و تنها راه حل این مشکلات را برطرفی والی می دانستند.

قدرت و اقتدار مردم در آن روز پایه های حکومت محلی را لرزاند و خواب را از چشمان مسئولین بی کفایت و فاسد ربود.
حکومت مرکزی یا محلی (سرابی یا کسی دیگر) باید این صدای مردم را جدی بگیرد و برای تحقق خواسته های مردم تلاش کند، حکومت محلی باید این پیام مردم را به حکومت مرکزی برساند اگر تبعیض یا تعصب را می بیند باید صادقانه آنرا با مردم در میان گذارد در این صورت مردم نیز با او  خواهد بود.
حاکمان محلی بجای هراس از تزلزل جایگاه شان در برابر حکومت مرکزی از سستی موقعیت شان در برابر مردم باید نگران باشند.
 
فعالین مدنی و حقوق بشر باید مراقب باشند که عده ای فرصت طلب این حرکت را قبضه نکند و در آگاهی دهی مردم کوشش مدام نمایند.

پیام خلیلی

استاد خلیلی در پیام دوم جوزای خویش انگیزه های موضع گیری های خود را در قبال معضل کوچی ها تشریح کرده است.
اگرچه گفتار زیبا و معقولی را بیان داشته است اما برخی عملکرد های نامبرده و خانواده شان مانند زراندوزی  حاجی نبی در شهرک امید سبز و ... صداقت گفتار و رفتار را زیر سئوال می برد!

اما سفر ایشان به بهسود و ماندن ایشان تا ختم این قضیه در آنجا به عنوان دفاع از حقوق مردم و اینکه در پاراگراف آخر گفته است: اگر بحران ادامه یابد و "خداي ناخواسته خوني بر زمين بريزد، ترجيح ميدهم، نخستين قطره هاي خوني که بر زمين مي ريزد، خون من، به عنوان معاون رئيس جمهور باشد."

باید این اندیشه درست را قدر نهاده و حمایت نماییم.



۱۳۸۹ خرداد ۳, دوشنبه

سیمای بهسود و دایمرداد

دیروز قصد داشتم عکس هایی از بهسود و دایمرداد که ره آورد سفرم بود برایتان نشر کنم اما وقایعی که در بامیان رخ داد مهم تر بود و امروز نیز چنین است.

به هر حال چند قطعه عکس که شرح آنرا در گزارش بهسود2 شاید خوانده باشید اینک تقدیم می کنم. 
 با این پدر در دان آودوله صحبت کردم، چند روز و چند شب همراه خانواده شان راه پیموده بودند، کمی که بیشتر صحبت کردم دیدم اشک در چشمانش حلقه زده است، سکوت کرده و وی را ترک کردم
جلسه و نذر و تجمع پیشگیرانه هم جواب نداد
 
کفش های کوچی حداقل نو شد، دوکانی در دان باغک کجاو
خشم کوچی بر لوحه همبستگی ملی - چشمه تاغی کجاو
 
میکروسکپ شکسته مکتب ابتدائیه شهدای دامرده کجاو  

اردوی ملی افتخار می کرد که توانسته است اموال هزاره ها را از موتر کوچی ها پایین کند، اما من فکر می کنم این اموال به درد کوچی نخورده و دور انداخته 

چور و چپاول در کلینیک جامع تیزک

بازار در هم شکسته و بی رونق تیزک
 
 
 بازهم مکتبی در دایمرداد

 
آرام و بی درد سر بر زمین غنیمت گرفته شده غژدی بپا کرده اند - دشت قادر، دایمرداد

۱۳۸۹ خرداد ۱, شنبه

بامیان و کنفرانس بین الملل کابل

سه روزی است که بامیان میزبان یازده وزیر، 16 معین و دهها مشاور و نیز سفیر آمریکا(جمعا" 120 نفر) یعنی تمام کابینه، است.
هدف تدویر ورکشاپ اولویت بندی برای کنفرانس کابل بود.
کنفرانس بین المللی کابل به ادامه کنفرانس بین المللی لندن قرار است دو ماه آینده برگزار شود، در این کنفرانس برنامه های انکشافی سه سال آینده افغانستان قرار است توسط حکومت به دونرها اعلام گردد.
حضرت عمر زاخیلوال وزیر مالیه، داکتر سرابی والی بامیان و اشرف غنی احمد زی کارشناس امور انکشافی و شخصیت ملی در کنفرانس خبری امروز درباره جلسه فوق الذکر به خبرنگاران معلومات دادند.

چیزی که برای بامیان می تواند نوید و دستاورد باشد، اولا" نفس برگزاری چنین اجلاس مهم ملی بود و نیز وزیر مالیه تعهد کرد که 5 ملیون دلار اضافه از بودجه سال 89، امسال به این ولایت تخصیص خواهد داد.
این پول صرف صرف پروژه هایی ضروری خواهد شد که مقام ولایت و نمایندگان مردم پیشنهاد کنند.
زاخیلوال از قول سفیر آمریکا گفت 30 ملیون دلار دولت آمریکا امسال علاوه بر پروژه هایی که فعلا" زیر کار است در بامیان مصرف خواهد کرد.

داکتر سرابی نیز درباره اولویت هایی که وی به جلسه فوق الذکر پیشنهاد کرده گفت: چند پروژه را در قسمت برق، سرک، تعمیر چند مرکز آموزشی و علمی و چند کلینک را پیشنهاد داده است.

نظر زاخیلوال را درباره اینکه گفته می شود وزارت مالیه و دولت مرکزی در قسمت انکشاف بامیان تبعیض روا می دارد پرسیدم وی گفت تبعیض نیست محدودیت امکانات است و ادامه داد در قسمت همبستگی ملی، معارف، صحت و زراعت در تمام کشور پروژه ها یکسان تطبیق شده است در قسمت سرک، بند برق و ... اولویت ها در نظر گرفته شده است.

وزیر مالیه دو پروژه مهم دیگر را که بامیان هم مستفید می شود و وی آنها را تعقیب می کند نام برد، پروژه شاهراه مرکزیی؛ کابل- گردن دیوال بهسود- هرات و نیز خط آهن شمال-جنوب را ذکر کرد.

وی گفت بودجه حکومت فقط صرف مصارف عادی می شود و پروژه شاهراه مرکزی اولین پروژه ای است که حکومت ازدرآمد ملی می پردازد.

حقوق بشر و کوچی ها

کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان تکرار و تداوم معضل کوچی ها را باعث نقض حق حیات، امنیت، صحت، تعلیم و تربیه و برخورداری از محیط زیست خواند.

در بهسود-2

دیروز شامگاه خسته و بیمار از مناطق آسیب دیده بهسود و دایمرداد به بامیان رسیدم.
البته من به همراه هیئت و مأموریت رسمی به منطقه رفته بودم، افراد عادی یک وقت هوس نکند که منطقه نا امن است.

ابتدا با گزمه مجهز اردوی ملی همراه شدیم در خربید و آپ پای با افراد مسلح کوچی ها که بر ارتفاعات حاکم بود برخوردیم که اردوی ملی آنها را دعوت به عقب نشینی و اعلان فیصله می کرد تا این که در تیزک همراه پلیس ملی، نیروهای حفاظت عامه (اربکی)، امنیت ملی و اعضای کمیسیون تطبیق فیصله معاون رئیس جمهور از دایمرداد و دشت قادر بطرف کوتل خرسخو حرکت کردیم، 

در دایمرداد و دشت قادر غژدی ها، رمه ها و افراد مسلح کوچی به وفور دیده می شد که نه تنها پس روی نداشتند بلکه بطرف مناطقی از حصه اول مثل کوتل جوکار، لته بند، چهار پخسه و کوتل انقلاب و نهایتا" یورد و دزد قول و اوچک و دان تنور در حال پیش روی بودند، که این امر احتمال درگیری های آینده را تشدید می کرد.

در تمام ساحات ذکر شده ساکنان بومی یعنی هزاره ها، هیچ کس نبود و ساحه یا در کنترل پلیس و اردوی ملی یا اربکی و امنیت بود یا اوغو، رمه، غژدی و نیروهای مسلح آنها.

کشت و زرع مردم از بی آبی در حال خشک شدن و سوختن بود با آنکه آب زلال رودخانه ها و جویبار ها هدر می رفت.
خانه ها و دکانهای زیادی غارت شده بود و قفل ها پرانده شده بود مال و منال مردم محل هرجا پخش و پلا بود و شیشه ها شکستانده شده بود.

مکتب دامرده کجاب که بتازگی توسط موسسه خیرین ایرانی ساخته شده بود، غارت شده بود؛ میکروسکپ و لوازم آزمایشگاه  شکسته در صفه مکتب پخش و پلا بود.

کلینک جامع تیزک به شکل فجیعی  ابتدا توسط افراد مسلح کوچی مورد غارت و تخریب قرار گرفته بود و سپس توسط اردو  و پلیس ملی قوت قل شده بود.

یک کندک اردوی ملی با تجهیزات مجهز در لیسه میرهزار قرارگاه بر پا کرده بودند و دره کجاب در کنترل پلیس ملی که از ولایات بامیان، پنجشیر و پروان بر علاوه پلیس حصه اول و ولایت بود قرار داشت اما ساحه دایمرداد که کوچی ها اطراق کرده بودند و در حال پیش روی بودند هیچ نیرویی حایل نشده بود.

نیروهای حایل که اکثرا" از قومیت تاجیک بودند استدلال می کردند که این منازعه دعوایی است حقوقی که رنگ قومی به خود گرفته است و ما حق دخالت به له و علیه هیچ جناجی را نداریم ما فقط جلوی ازدیاد درگیری را می گیریم و حتی در روز هجوم و چپاول افراد مسلح کوچی، مانع غارت آنها هم نشده بودند، زیرا که دستور این کار را نداشتند!

البته سرباز ها بر ظلمی که بر مردم هزاره در آن منطقه رفته و آنها شاهد فرار زن و مرد و کودک و کهنسال بودند خیلی اظهار تأسف می کردند و می گفتند اگر فرماندهانشان اجازه درگیری به آنها بدهد آنها در ظرف چند ساعت کوچی ها را خلع سلاح کرده و شر شان را از سر مردم مظلوم هزاره کم خواهند کرد!

شهدا و مجروحین هم در حدود 5 شهید و سه زخمی بر آورد می شد.
آواره گان زیادی در ساحه سیاخاک، دان آو دوله مشاهده می شد که روزها وشب ها را با شکم گشنه و پای پیاده طی کرده بودند و  بطرف نواحی امن تر در حرکت بودند.

۱۳۸۹ اردیبهشت ۳۱, جمعه

در بهسود

چند روزی است که در بهسود هستم. امروز رفته بودم میرهزار کجاو اثار بیداد همه جا هویدا است. روزهای اینده اگر به سلامت برگشتم عکسها و گزارشات بیشتری را البته نه از موبایل خواهم نوشت.

۱۳۸۹ اردیبهشت ۲۸, سه‌شنبه

فریاد علیه بی داد

امروز هزاران تن از مردم با احساس بامیان، همدردی و شعور سیاسی شان را در محکومیت جنایات طالبان کوچی نما به نمایش گذاشتند.
این تظاهرات از مسجد رهبر شهید شروع و در مقابل شورای ولایتی، حقوق بشر و یوناما با قرائت قطعنامه ادامه یافت.

در این قطعنامه 6 ماده ای خروج کوچی ها از بهسود و دایمرداد، توقف سیاست های دوگانه دولت، محکومیت اعمال کوچیها، نجات و کمک به آواره گان، پیگرد عوامل اصلی این جنایت خواسته شد و در پایان ادامه این مظاهره تا قطع جنایات خواسته شده بود و نیز تهدید کرده بودند که عواقب بعدی آن را تضمین کرده نمی توانم.

ادامه فاجعه در بهسود

دیروز ساعت شش بعدالظهر بود، آن طرف خط قربانعلی فصیحی سابق وکیل کابل در شورای ولایتی بود که از دایمرداد تلفنی صحبت می کرد:

" فاجعه بسیار عمیق و درحال توسعه است، کوچی ها پیش و اردو و پلیس ملی پشت سر، مال و مواشی مردم را با موتر، موتورسایکل و شتر بار می کنند، خانه ها را آتش می زنند، نه رمه ای است و نه مواشی فقط در دایمرداد بیش از 700 مسلح کوچی مستقر شده اند، مردم با امکانات اندک خود در مقابل آنها چه می توانند؟ حدود 20 نفر مفقود است، هیئت کمیسیون به رهبری سباوون هم کاری نتوانسته بکند، کوچی ها فقط از خشونت و زور حرف می زنند".

یک منبع دیگر می گوید که تعداد شهدا تاکنون به 5 نفر تثبیت شده و چند نفر که مفقود بودند، تلفن هایشان جواب می دهند و در ساحه جنگی گیر مانده اند اگر ممکن است به صلیب سرخ اطلاع دهید تا آنها را نجات دهند!
و علم گل کوچی نماینده کوچی ها در پارلمان هم واضح ساخت که 40 فی صد هزاره جات از ماست و ما حق خود را با هر وسیله ولو زور خواهیم گرفت!

تا ساعاتی دیگر گزارش تظاهرات مردم بامیان را به اطلاع خواهم رساند.

۱۳۸۹ اردیبهشت ۲۷, دوشنبه

یک روز بعد از تهاجم

بر اساس گزارش های تلفنی شب گذشته و امروزصبح، دامن درگیری ها فروکش کرده است، این امر احتمالا" به علت  فشار های مردمی و حضور نیروهای اردوی ملی در منطقه می باشد.

گزارش هایی که دیروز حکایت از سقوط سنگرهای حصه دو بهسود در کجاب داشت نیز امروز از سوی برخی منابع تکذیب شده است.

قریه های آپ پای، خربید، دامن پیتاب، تیزک، گیرو در، گرماو و دهن صفایی در اشغال مهاجمین بوده و اکثر خانه ها در آنجا تاراج و حریق گردیده است.

تاکنون سه نفر به شمول یک خانم شهید شده و سه نفر دیگر زخمی شده است و 1700 خانواده بی جا شده و در مناطقی چون دهن آب دره، بدآسیاب، دهن تنور، سیاخاک و کابل نقل مکان کرده اند.

نیروهای مقاومت از روحیه خوبی برخوردار بوده اما کمبود امکانات لوجستیکی محسوس می باشد.

روز گذشته عده ای فعالین مدنی و دانشجویان دانشگاه بامیان پیرامون بررسی تهاجم کوچی ها در مسجد رهبر شهید تجمع کرده و کمیته کاری را تشکیل دادند که احتمالا" فردا مظاهره ای را بدین منظور در بامیان انجام خواهند داد.

۱۳۸۹ اردیبهشت ۲۶, یکشنبه

پیش روی کوچی ها-3

آخرین خبرها از هجوم طالبان کوچی نما، حکایت از پیش روی بسوی ساحات سر کجاب دارد.
جبهه حصه دو بهسود  در دشت گلوله نیز مجبور به عقب نشینی در ساحات میرهزار و گیروی روزی شده است.

تاکنون بیش از 800 خانواده از دایمرداد، 700 خانواده از حصه اول و 250 خانواده از حصه دو بهسود کوچ کرده اند، تاکنون از مردم منطقه یک نفر کشته و یک نفر زخمی شده است.

اعتراض به حمله

قرار است جامعه مدنی بامیان در اعتراض به هجوم طالبان کوچی نما به بهسود و دایمرداد امروز ساعت چهار در مسجد جامع رهبر شهید تجمع نموده و برای اعتراضی بزرگ صحبت نمایند.

کسانی که در بامیان اند در این جلسه شرکت نمایند.

پیش روی کوچی ها-2

بر اساس گزارش های تأیید نشده در دایمرداد بیش از 15 قلعه در حال سوختن است و تاکنون یک نفر از مردم منطقه کشته شده و حدود شش نفر در منطقه "چک خور" در محاصره نیروهای مهاجم قرار دارد و جنگ هم اکنون ادامه دارد و اکثر مردم منطقه را تخلیه کرده اند.

متأسفانه با تلفن های منابعی که در منطقه یا خط اول قرار دارند نتوانستم تماس بگیرم تا صحت خبر فوق را تأیید کنم، احتمالا" آنها در وضعیت دشوار و در ساحه غیر آنتن قرار دارند.

پیش روی کوچی ها

به قرار گزارش های تلفنی از مناطق دایمرداد، کجاب و حصه اول بهسود نیروهای مسلح کوچی روز گذشته بر مناطقی از تیزک و کجاب حمله کرده و موفق به اشغال آن مناطق گردیده است.

البته در سال جاری تاکنون چهار عملیات کوچی ها با شکست مواجه شده و این اولین عملیاتی است که آنها موفق شده اند خطوط دفاعی نیروهای مقاومت را درهم بشکنند.

خبرهای تکمیلی بعدا" به اطلاع خواهد رسید.


۱۳۸۹ اردیبهشت ۲۵, شنبه

عقبه رویدادها

دوست عزیزم کبیر تابش در آخرین پست وبلاگ اش بنام شب های کابل مطالب قابل تأملی را در بیان عقبه تظاهرات دانشجویان کابل علیه سفارت ایران و جنجال بین سید و هزاره نوشته است، توصیه می کنم که دوستان بخوانند و بیندیشند.

۱۳۸۹ اردیبهشت ۲۳, پنجشنبه

یار مغاره نشینان رفت

عبدالاحمد حسینی یکی از فعالین حقوق بشر در بامیان دارفانی را وداع گفت، وی روز یکشنبه این هفته بطور ناگهانی و احتمالا" یک حمله قلبی در منزل اش در گذشت.

حسینی چند سالی بود که در دفتر هیئت ناروی برای مهاجرین NRC بامیان کار می کرد، خدمات صادقانه و دلسوزانه وی برای حل مشکلات حقوق بشری مردم به ویژه مهاجرین زبان زد خاص و عام بود.

آخرین تلاش های وی توزیع زمین برای مغاره نشینان بامیان بود که در کمیته ای که از طرف ولایت تشکیل شده بود عضویت داشت و یکی از برجسته ترین و دلسوزترین عضو این کمیته نسبت به مغاره نشینان بود، هرچند که تاکنون این پروژه تکمیل نگردید اما اجل حسینی را مهلت نداد تا ببیند مغاره نشینان صاحب خانه می شوند یا نه؟

حسینی سوابق درخشانی در مبارزات سیاسی و فرهنگی دارد، یکی از کادرهای حزب دعوه در جاغوری بود، عضو و تحلیل گر حزب وحدت در مزار و مسئول آژانس خبری باختر در صفحات شمال نیز بود.

حسینی از نو اندیشان جامعه هزاره بود که همواره با تحجر، بی سوادی و رسوم غلط مبارزه می کرد.
به همین مناسبت روز شنبه 25 ثور ساعت یک و نیم الی سه و نیم بعد ازظهر در مسجد رهبر شهید فاتحه از طرف خانم شریفه عزیزی، همسر ایشان و کارمند دفتر حقوق بشر برگزار می گردد.
در این تصویر حسینی به همراه همکارانش برای بازدید چشمه قول بیدک بیش از دو ساعت را پیاده روی کردند تا به مقامات نشان دهند که این دره آب دارد و مناسب است برای توزیع به مغاره نشینان.

تلویزیون افغانستان یا ایران

دیشب تلویزیون تمدن گفتگویی را با سفیر ایران پخش کرد، البته به گفته آنها "بدنبال جنجال آفرینی های اخیر اعدام چند اتباع افغانی در ایران" تهیه شده بود.

این گفتگو، چیزی شبیه رپوتاژ تبلیغی بود تا ژانر مطبوعاتی؛ آقای سفیر ملت افغانستان را تهدید کرد که اگر عده ای معلوم الحال و تحریک شده بازهم مقابل سفارت تظاهرات کنند و به مقامات ما توهین کنند ما 4 ملیون مهاجر در ایران (گروگان) داریم، در اجرای پروژه های بازسازی خصوصا" در ولایت فراه در حال انجام هستیم تجدید نظر خواهیم کرد (مگر آنکه خانم بلقیس سناتور فراه به دلیل اهانتی که کرده معذرت خواهی کند).

ما تاکنون فقط 6 قاچاقچی افغان را که مطابق قوانین ما محکوم به مرگ شده اند، اعدام کرده ایم، همه زندانیان افغان از تمام حقوق و آزادی هایی قانونی برخوردارند و ...

البته میکروفن و دوربین را در اختیار یک دپیلمات خارجی قرار دادن و خود منفعل بودن و پرسیدن سئوالهایی نظیر اینکه این حرکات (راهپیمایی و اعتراضات پارلمانی و رسانه ای به اعدام افغان ها در ایران) چه تأثیری بر روابط دوجانبه و روی مهاجرین دارد؟ سئوالی که سفیر صاحب هم خبرنگار را تحسین کند، انسان را به شک می اندازه، که شاید شبکه را اشتباهی گرفته این تلویزیون ایران است تا افغانستان!

خبرنگار محترم درباره شکنجه ها و اقرارهایی که از این طریق اخذ می گردد، اخراج دهها هزار مهاجر آنهم در دوماه اخیر و نیز سرگردانی مسافرین متقاضی ویزا و رسیدن ویزای ایران به 2000 دالر در بازار سیاه، توهین و تحقیر پلیس و گشتی های انتظامی به مهاجرین و ... هیچ نپرسید!

خوب است رسانه های افغانی در چنین حالتی هرچند سمبلیک استقلال خود را حفظ کنند، تحت تأثیر طرف قرار نگیرند و از منافع ملی افغاستان و شهروندانش دفاع کنند، ملت افغانستان هوشیارند و این مسایل را درک می کنند.

۱۳۸۹ اردیبهشت ۲۲, چهارشنبه

دره غوربند

یکی از شاهراههایی که بامیان را به کابل وصل می کند مسیر بامیان-شیبر- دره غوربند- پروان- کابل می باشد، بسیاری از کسانی که از این مسیر به بامیان رفت و آمد می کنند از این دره  می نالند، از درازی و یکنواختی دره و نیز طولانی بودن مسیر، اما من از این دره و زیبایی هایش خوشم می آید.

در سفر اخیرم به کابل از زیبایی های  این دره عکس هایی را گرفتم که با شما شریک می کنم.

کار ساخت سرک به شدت ادامه دارد (البته فعلا" زیرسازی و در آینده نزدیک آسفالت)

و اینهم گوشه هایی از این سرک

قریه ای در منطقه باغ افغان، نزدیکی پل متک

چند سوداگر سیار، بدنبال معاش

کوچی های غوربند؛ البته از نوع با کلاس که از سرک می روند نه از میان کشت و کار مردم!

و آخر سر هم، نرسیده به مقصد همراه کل بچه ها موتر شویی کردیم

۱۳۸۹ اردیبهشت ۱۹, یکشنبه

در كابل

چند روزي است كه در كابل هستم، البته روزي كه سيل روان بود ما هم روان بوديم، خوشبختانه كه بالاتر از سيل حركت مي كرديم و بازهم در گل و لاي برچي برخورد كرديم.

در اين چند روز هيچ نشد كه به دنياي نت دسترسي پيدا كنم، مصيبت دوست عزيزم نسيم فكرت را تازه خبر شدم و نيز حمله كوچي ها و نامه سرگشاده به داكتر حبيبه سرابي والي باميان را.

چند روزي را بين مستري ها و آسيا ماركت براي سرويس و تعمير ابو قراضه ام مصروف بودم و چند روزي را هم در معاينه خانه داكتر محقق (شفاخانه وطن) و مابقي را در راه بندان سرك ها علاف و  شايد روزهاي آينده در باميان باشم.

از تمام دوستاني كه در اين چند روز به اين خانه سرزدند و نااميد شدند،‌ پوزش مي طلبم.


۱۳۸۹ اردیبهشت ۱۳, دوشنبه

دو تصویر

به مناسبت روز جهانی کارگر، هر چند با کمی تأخیر، البته عکس ها را امروز گرفتم

 سه کل بچه، بدون معرفی بیشتر؛ شما حدس بزنید

بامیان و برق

دیروز کار ساخت بند برق توپچی آغاز شد.

این پروژه را USAID تمویل می کند، این بند برق کوچک بوده و ظرفیت 750 کیلووات برق را دارد، این پروژه در زمان داود خان منظور شده بوده و هنوز آثاری از آن باقی است، چند سال پیش کشور هندوستان قصد اعمار آنرا داشت که بنا به گفته والی سابق ( رحیم علی یار زاده) وزارت مالیه وقت (اشرف غنی احمدزی) کار شکنی کرد و مانع تطبیق آن گردید.

اگر تا دو سال آینده کارشکنی صورت نگیرد و آمریکایی ها به وعده خود بماند و نیز کشور ناروی لین کشی این پروژه را تمویل کند ما صاحب برق خواهیم شد!

دیروز معین صاحب وزارت انرژی و آب هم گفت کار 5 بند کوچک برق در 5 ولایت تا یکماه دیگر آغاز می شود، این اولین پروژه های اعمار بندهای برق در افغانستان بعد از 35 سال است، این اقدام نیک است و نوید بخش انکشاف پایدار است، هرچند که بامیان و هزارستان در این مرحله شامل نیست اما امیدواریم که در پلان های بعدی منطقه ما هم شامل باشد.

۱۳۸۹ اردیبهشت ۱۱, شنبه

دوکان صحت

در بازار دوکانی است که هم دوا می فروشد، هم داکتر دارد (زنانه و مردانه) و هم تخت بستری دارد، اگر سرت درد کند یا پایت با پیشرفته ترین وسیله معاینه تلویزیونی ات می کند و نهایتا" خریطه ای پر از دوا از سرم رینگر گرفته الی پیچکاری جنتامایسین و سفتریاکسین تحویل خواهد داد.

بیچاره صغرا (نام مستعار) از راه دور برای درمان دردش آمده بود او از سرگردانی در شفاخانه و نتیجه نگرفتن پیش این داکتر آمده بود روز اول 750 افغانی را خرج کرد و روز دوم هم برای تزریق سرم و پیچکاری اش 180 افغانی دیگر را خرج کرد؛

صغرا یکماه کالاشویی کرده بود تا توانسته بود این پول را بدست آورد، داکتر سوزن پلاستیکی یا پروانه ای را بر آرنج اش نصب می کند و می گوید دیگر پیچکاری ها را خودت یا کسی با سواد در قریه تان تزریق کند.

مردم بیچاره چه می دانند از روش صحیح درمان، آنچه برای آنها اهمیت دارد خلاصی از دردی است که آنها را رنج می دهد و برای دوکان دار هم دخل و خرج مریض و روش علمی درمان و ... چه معنا دارد، او به فروش و درآمد می اندیشد!
بخش صحت یکی از بخش های موفق بامیان است و رئیس صحت عامه هم از دوستان جوان است که به ایشان ارادت دارم اما این که دلیل نمی شود که درد صغرا را با صدای بلند فریاد نکنم، زیرا فقط همین کار را بلدم.