"نعل پایی" سنتی مذموم اما مرسوم.
از دیر باز در مناطق هزارستان یا شاید کل افغانستان رسم چنین بوده که اگر کسی به حکومت آمده عرضی و شکایتی از کسی داشت، حکومت عسکری را برای جلب و احضار مدعی الیه همراه او می کرد و او برای رفت و آمد عسکر هزینه ای را پرداخت کرد، بنام "نعل پایی".
این رسم، هم اکنون نیز ادامه دارد و مبلغ اش گاه به 4000 افغانی یا بیشتر می رسد، همین امر سبب شده که مردم از خیر حکومت بگذرند و عرض و دادشان را پیش چند ریش سفید و ملا در جرگه یا مرکه ببرند.
حقوق بشر بامیان، هفته گذشته اعلان کرد که چنین رویه ای قانونی که نیست هیچ، بلکه نقض فاحش حقوق بشر است.
و پلیس قاطعانه وجود نعل پایی را رد کرد، خوب باید هم رد می کرد!
خوب بعضی ها هم طرفدار این رویه اند؛ پلیس امکانات ندارد، راههای قریه جات صعب العبور و دور است و ترانسپورت عمومی هم نیست و سبب می شود که مردم حق و ناحق دعوا نکنند.
۴ نظر:
بارشوه به هر طریقی شده مقابله کنیم رشوه رشوه است . پیاده و سواره ندارد.
رشوه رشوه است . پیاده و سواره ندارد.همه اش خانه ی مصطفی را خراب کرد. آفرین ظاهرجان که نسبت به فساد ورشوه حساس می باشی .
جناب نظری امیدوارم که همیشه موفق بوده باشید
شما درست نوشته کرده اید بلی موضوع کاپی چربی ویا هم همان نعل پولی خیلی معروف هست ولی درمیان بیشتر خود مردم تقصیر دارد اگر مردم تصمیم چدی برای مقابله با این پدیده اتخاذ نماید دیگر ما شاهد چنین اخاذی مفت ومجانی از جانب پولیس نخواهیم بود .
نظری عزیز می توانید مطالب را به وبلاک بنده بنام deyarebudah.blogspot.com بخوانید ونظر شما قطعامفید واقع خواهد شد
Assalamu alaikum ....
do you like typography?
ارسال یک نظر