چند روزی است که می بینم دختران دانشجو فاصله ده کیلومتری لیلیه تا دانشگاه و بالعکس را پیاده طی می کنند، ظاهرا" موتر کاسترشان خراب است و معلوم هم نیست تا کی این پیاده روی ادامه خواهد یافت.
ماه رمضان است و هوا هم به شدت گرم، بیش از صد دانشجوی دختر چه گناهی کرده اند که این مسافت را همراه کیف و کتاب و سودای روزانه شان پیاده طی کنند.
مدیریت درست اینکه در چنین مواقعی که موتر خراب می شود، جایگزین آن مهیا باشد، یا موتر کرایه کنند، حتی یک روز نباید این دختران پیاده بروند.
روزانه ده کیلومتر پیاده روی با دهان روزه، در گرمای تابستان، سر ظهر با باری سنگین مصداق خشونت و شکنجه است!
اگر کسی از مقامات و مسئولین این نوشته را می خواند، خواهشمند است هرچه زودتر به وظیفه شان عمل نموده و مشکل آنها را حل کند.
۴ نظر:
ba salam dorood bar shoma nazari aziz ma ham az masolin mohtaram marbota mekhahim ke lotfan ba wazifae shan amal namoda baraye en khaharan wa en ayanda sazan kishwar waselae ra amada sazand ta en khaharan daneshjo en qadar ham morid be mehri qarar nagerand en ha ayanda sazan sarzamin mast
جناب نظری صاحب اینقدر حسن غمخور هم نشو دیگه! تازه پیاده گردی بیقین بری صحت دانشجویان مفید است. اگر دقت کنید، تفاوت کارمندان موسسات و دانشجویان را میبینید. کدام یک بهتر اند؟ بیقین شکم بوها از فرط چاقی در عذاب اند.
نظری صاحب نکته ی جالب وضروری را اشاره کرده اید دست شما درد نکند امید وارم در آینده نیز چنین مشکلاتی را برای مسئولین ناشنوای ما گوشزد کنید. موفق باشید گل من .
موضوع خیلی غیر مسئولانه است نظری عزیز کجایش شگنجه است از شکنجه چیزی میدانی
در ضمن مکلفیت دولت را میدانی در این مورد خودت دانشگاه خواندی
ارسال یک نظر