۱۳۸۹ آذر ۲۲, دوشنبه

روضه برای محبوسین

این روزها بازار روضه خوانی و روضه خوان ها داغ است، یکی از همکاران ما هم که در این زمینه تخصص، تجربه و عادت دارد از برای ادای دین و مسئولیت رفته است منبر، آنهم برای زندانیان؛ زندان بامیان چند سالی است که دسته عزاداری تشکیل داده است.

او قصه می کرد که برخی زندانیان هنگام ذکر مصیبت خیلی با سوز دل گریه می کنند- شاید برای رنج های خود- و موقعی که دعا می کنم که خدایا وسیله خلاصی تمام زندانیان را فراهم کن، چنان آمین می گویند که نزدیک است دیوارهای پخسه ای زندان ترک بردارد!
مدیر زندان هم از او تقاضا کرده که گوسفند نذری بیاورد تا او در شب هفتم محرم برای زندانیان طبخ نماید- جای دیگر به آخوند حق الزحمه می دهند، اینجا می گیرند-.

زندان بامیان در یک حویلی کرایی در منطقه سرآسیاب می باشد که حدود 130 زندانی در آن به سر می برند.

۲ نظر:

Mustafa گفت...

نظری عزیز سلام
نبودی، نبودی، نبودی اما وقتی آمدی با یک بندل گذارش. ماشاالله

مصطفی
حسینی

لیاقتعلی افتخاری گفت...

محرم به بهانه ای تبدیل شده برای اشک ریختن در مورد دردها و مشکلات شخصی ما. در مراسم محرم و عاشورا برای پرداختن به دردهای خود مان اشتراک میکنیم. در غیر آن، محرم بنظر میرسد که تدریجا با بی معنایی همراه میشود. کابل در اینروزها حال و هوای مختص به خودش را دارد. در کنار اینکه بعضی حلقات و عناصر پیدا و پنهان با حمایت ایران به سیاه پوش نمودن شهر می پردازند، تصور میکنم اگر محرم با همین بی معنایی اش تا 10 سال دیگر ادامه یابد یقینا اکثر مردم اشتراک شانرا در این مراسم بی هدف و بیهوده خواهند یافت.