چند تن از دوستانم در موسسات خارجی به شمول یوناما کار می کنند، چند روزی است به دلیل حادثه مزار دفترشان بسته است، کارها و پروژه هایشان تا اطلاع ثانوی تعطیل شده است.
یکی نیست به این خارجی ها بگوید که اینجا بامیان است، با دیگر نقاط افغانستان فرق دارد، در اینجا به هیچ کس حمله نخواهد شد، این مردم اگر برق ندارند هریکن به دست راهپیمایی می کنند، اگر سرک ندارند سرک شهرشان را کاهگل می کنند اگر آب ندارند به خر هایشان لوح تقدیر می دهند، اگر همنوعانشان در بهسود کشته می شوند مقابل یوناما تجمع آرام و مدنی می کنند و و اتفاقن در روز جمعه گذشته این مردم هم مقابل یوناما رفتند، شعار دادند و قطعنامه شان را قرائت کردند و رفتند!
۲ نظر:
خوب بزرگوار آقای نظری بامیانیها همین اخلاقیاتو دارد که به هیچی نمیرسد،در دنیایی کنونی افغانستان اگر خواسته باشی به چیزی برسی باید بکشی باید انتحار کنی دولت مردان تاهنوز بامنطق خشونت کنار آمدن،منطق راهپیمای مصلحت آمیز را هنوز بهش نرسیدن
لابد دیپلماسی و ارتباطات دوسویه ضعیف است
ارسال یک نظر