در مالزی جمعیت زیادی از هزاره ها را که عمومن از ایران با خانواده آمده اند می توان دید که در این کشور ساکن شده اند به امید رسیدن به استرالیا چهار تا پنج سال را باید منتظر بمانند، زیرا هزاران پناهجوی برمه -همسایه مالزی-سالهاست که در این کشور زندگی می کنند و در ملل متحد ثبت نام کرده اند و جان شان واقعن در خطر هست حق اولویت با آنها می باشد، پناهجویان در مالزی حق کار را هم ندارند مگر در رستوران ها و بارهای ایرانی (محل عرضه نوشیدنی های الکلی) که آنهم بطور غیر قانونی و ملل متحد و دولت مالزی هم هیچ کمک مالی به آنها نمی کند همین که آنها را مجوز اقامت داده خود نعمتی است بزرگ!
جدیدن کسی در مالزی نمی ماند ماند مگر آنکه هزینه ادامه سفر را نداشته باشد یا ریسک دریا و قاچاق را نپذیرد.
در اندونزی نیز هزاران پناهجوی هزاره زندگی می کنند که اکثر شان منتظر سوار شدن به کشتی به سر می برند و عده ای شان هم در ملل متحد ثبت و راجستر کرده اند.
عکس های زیر را که گویای وضعیت روحی پناهجویان هزاره در بازداشتگاههای اندونزی می باشد از صفحه فیس بوک هزاره ها در اندونزی Hazara in Indonesia و اینجا از برات علی باتور پیدا کرده و گزارش مفصل وضعیت پناهجویان هزاره در اندونزی را هم می توان در این گزارش بخوانید.
۲ نظر:
It is very sad and terrible
oh
ارسال یک نظر