دل زدن به اقیانوس با یک کشتی یا لنج چوبی ماهیگیری که فقط برای کناره ساحل یا مسافت های کم طراحی شده است را برای رسیدن به استرالیا را نمی دانم چه بنامم؟
اما اگر در شرایط واقعی قرار گیرید می بینید که دست تان از زمین و زمان خالی است هیچ کاری نمی توانید انجام دهید مگر توسل به ماورای طببعت و دعا و ... و تا چشم کار می کند اقیانوس است و آب و این چوب با ده برابر ظرفیت خودش مسافر بیچاره را که هر کدام به امید رسیدن به زندگی بهتر در تلاش هستند را در خود دارد.
و عده زیادی هم (ایرانی، عرب و زوارهای مقیم ایران) با زن و بچه خود در این کشتی قرار دارند.
حالا مردها این دیوانگی، هزاره برو، نبود خرد و تحلیل و اندیشه یا استیصال و درماندگی این ریسک را قبول کرده اند و در صورت مواجه شدن با خطر غرق شدن که فی صدی زیادی تهدید وجود دارد آن کودکان معصوم و زن افغانی که خود تصمیم گیر نیست چه گناهی دارند که قربانی این بی خردی پدر و مرد خانواده می شوند؟
از سال 2001 بیش از شش صد نفر زن، مرد و اطفال در مسیر اندونزی- کریسمس غرق دریا شده اند حالا تأسف برای آنها چه ت فایده دارد؟
و متاسفانه این روند هنوز هم وجود دارد.
برای خودم همواره این جای سوال بود، ماجراجویی و قرار گرفتن در عمق این رویداد از نزدیک و همراه شدن با این مسافران تا بتوانم چشم دیدهایی داشته باشم تا بتوانم به عنوان روایت گر عینی روایت کنم یکی از اهداف این سفر بود اما اکنون به جرات می توانم بگویم که ارزش زندگی آن شش صد نفر خیلی بیشتر از این ها بود که غرق دریا شوند برای رسیدن به استرالیا راههای امنی هم وجود دارد که قبلن نوشته ام!
۲ نظر:
از دردی که می کشیم فرار می کنیم جناب نظری! و بخاطر رنج بی پایانی که داشته و داریم به دریا میزنیم! پایدار باشید!
سلام بر نظری عزیز!
هی نامرد! خودت رفتی اون بر آب حالا برای ما همه اش ورد می خوانی!!
چه کارکنیم؟ خدا شاهده در این ایران هم زندگی جهنم سیاه است. جهنم. بهتر است در آبهای بی کران استرالیا غرق شویم که از این مرگ تدریجی و دشوار در ایران نجات پیدا کنیم. افغانستان را هم که برای ما و شما جهنم سیاه کرده اند. اگر جهنم نمی بود اولین کس باید شما آنجا می نشستی که تازه وضعت داشت بهتر و بهتر می شد.
راستی نظری جان از مابین اینهمه وبلاگ چه می شود وبلاگ مراهم لینک کنی. حالا در بامیان نیستی که فقط وبلاگهای بامیانی را لینک کنی. اگر وبلاگ یک کارگر افغانی در ایران را لینک کنی چه از شما کم می شود. من همین لحظه شمارا لینک می کنم. موفق و شادکام باشید.
البته من در ا ثر فشار روز گار خودم را به دیوانگی زده ام و هرچه دل تنگم خواست در وبلاگم نشر می کنم ممکن است شما نیز مثل برخی علما صفتها وبلاگ مرا یک وبلاگ مبتذل بگویید و لی بخدا مبتذل نیست. این دود آتش دل است که اینگونه رنگارنگ بیرون زده است. با آن وبلاگ خودم را کمی آرام می کنم.
من وبلاگم در میهن بلاگ است آدرس مستقیم آنرا در بخش نظرات قبول نمی کند. این آدرسش است:
http://beautiful-sis.mihanblog.com/
http://beautiful-sis.mihanblog.com/post/185
ارسال یک نظر