۱۳۸۹ تیر ۲۹, سه‌شنبه

رسانه های محلی

در بدخشان 4 رادیو و 5 نشریه غیر دولتی فعال هست، اما در بامیان یک یا دو رادیو و دو نشریه!

البته چند وقت پیش شورای ولایتی در اوج منازعه با ولایت "خبرنامه" ای را تا شماره چهار منتشر کرد و ریاست اطلاعات و فرهنگ هم هفته نامه "سیمای بامیان" را بعد از یک یا دو ماه  منتشر می کند و سخنگو یا سکرتر ولایت هم گهگاهی ماهنامه "سیمای بامیان" یا "آینه بامیان" را طی یک حشر عمومی نشر می کند و نجیب اخلاقی هم با بروبچه های یونیسف "جوانان بامیان" را محض خالی نبودن عریضه منتشر می سازد.

و کبیر تابش هم "تفاهم" را از دانشگاه کابل با خود به بامیان آورده و دو سه شماره اخیرش تاکنون منظم به چاپ رسیده و بچه های دانشگاه بامیان نیز گاهنامه "گفتمان دانشجو" را نشر می کنند و علی پیام نیز به تازگی "پیام بامیان" را نشر کرده است.

رادیوی سیار "پیک" که گردانندگانش بیشتر دانشجو اند و اکنون امتحان دارند، اینک خسته و مانده از سفر یکاولنگ و پنجاب برگشته در کنج دانشگاه استراحت می کند و علی عرفان هم با "رادیوی بامیان" یکه تاز عرصه رسانه های محلی غیر دولتی است و وبلاگ های محلی نیز الی ماشاء الله رو به انکشاف اند.

رادیو "صدای بامیان" و تلویزیون ملی هم بهانه اش آماده است که ما فقط وظیفه رله یا تقویه امواج رادیو و تلویزیون ملی را داریم و  بست و بودجه و ... نداریم!

در میان رسانه های فعال چاپی غیر دولتی تفاهم و پیام بامیان است که اندکی گپ برای گفتن دارد؛ پیام بامیان در شماره اخیرش (شماره سوم) مصاحبه ای اختصاصی با مجتبی میرزایی کارشناس ترمیم آثار باستانی دارد که خواندنی است و گزارشی دارد از سفر داکتر سرابی به پنجاب و ورس و مهمترین مطالب تفاهم را هم می توانید در بامیان پرس بخوانید.

چنین وضعیت رسانه ها به ویژه مطبوعات چاپی در ولایتی که ادعای سابقه دو هزار ساله داشته و مهماندار میراث فرهنگی جهانی است شایسته نیست که از بدخشان هم عقب مانده تر باشد، در این عرصه تقصیر آنانی دارند که ادعای فرهنگی بودن و روشنفکر بودن را دارند تا دولت!

۴ نظر:

علاقمند رسانه ها گفت...

سلام به شما آقای نظری!
ما در بامیان به معنی واقعی رسانه نداریم که دردها و رنجهای مردم را انعکاس داده و فساد و رشوت خوری را افشا نمایند.
همانطوریکه نوشتید رادیو در بامیان وجود ندارد فقط تیپ بامیان(رادیوعرفان) است که آهنگ تکراری پخش میکند و تربیون والی است. رادیو صدای بامیان را که همه میدانند چگونه است! آقای مهدوی شیخ مدرسه فولادی در راس یک رادیو! واقعا مسخره است.
در بخش نشریه ها هم گفتمان دانشجو را خواندم زنده گی نامه یک مرد را نوشته بود که مامای مدیر مسول است و وفات کرده است در یک صفحه و در صفحه دیگر نیز مدیر مسول از دوران کودکی و بازی های طفلانه خود نوشته است. نشریه نجیب اخلاقی هم با فونت درشت ۱۶ یا ۱۸ فقط صفحه پر میکنند آن هم بعد از یک مدت طولانی با عکس خود نجیب با اکت های مختلف.
پیام بامیان را نیز که علی پیام در اختیار دارد در زمان تظاهرات شورا بر ضد والی نشان داد که چقدر روحیه ضد مردمی و کوبنده گی داردو اصلا خاصیت مطبوعاتی ندارد.
نشریه تفاهم که تا هنوز به طور منظم از طرف یک تعداد اهل قلم بامیان نشر میشود انصافا در بامیان مطالب خوبی برای خواندن دارد و در آن از ساده نویسی و کوتاه نویسی استفاده میشود که بعد از این شماره آخرش میگویند که کارمندان تفاهم از طرف برخی از افراد و اشخاص مربوط به احزاب تهدید شده اند که باید فعالیت رسانه ای شان را متوقف سازند اما من فکر میکنم که تفاهم مستقیم از طرف آمریکا حمایت میشودو زور کس به این سید ها نمیرسد.
سیمای بامیان و برخی دیگر از خبرنامه ها که در جمع نشریه حساب نمیشوند.

محمد یوسفی گفت...

بسیار ناراحت کننده است
ما باید نواقص را بشناسیم وبرای از بین بردنش تلاش کنیم

ناشناس گفت...

سلام به همه علاقه مندان اين وبلاگ
با تاييد سخنان اقاي نظري با عرض شود كه وضعيت رسانه ها در باميان كاملا از جاده اصلي اش منحرف شده مثال راديو باميان كه در راس ان شخص محترم وفرهيخته چون اقاي عرفان قرار دارد كه ماشاالله دارد در باميان غوغا ميكند وهر روز براي بشريت دارد چيزهاي شگفت انگيز وحياتي را به ارمغان مياورد البته براي بشريت باميان ويك روز مكمل رو براي اعلانات ان صرف ميكند تا به گفته اقاي عرفان بشريت باميان از ان مطلع شود نميشه كه بجاي اعلان اين ارمغان حياتي كه با اهنگ تاجكي مكس است وكيفيت خوبي را به اطلاعيه ميدهد ،موضوعات كه مردم بتواند سطح اگاهي اش را از وضعيت موچود درباميان وافغانستان وهم چنان موضوعات در زمينه انتخابات كه خيلي حياتي است بداند.

ناشناس گفت...

نظری عزیز هفته نامه نوین را هم جز این همه با تمام کم وکاستی هایش بشمار