عال در دایکندی

چند روز پیش با غلام حضرت وفا ولسوال اشترلی دایکندی گفتگو می کردم او به نظر من جوان ترین ولسوال کشور باشد، 24 سال بیشتر نداشت و سه و نیم ماه است که به این پست مقرر شده است، او می گفت مردم در ابتدا به او و مدیریت اش باور نداشتند، او را بی تجربه می دانستند، اما او با علم و دانشی که داشته اثبات کرده است که مدیریت فقط به سن و سال وابسته نیست.

وفا می گفت که با مردم صحبت کرده که دست از دعاوی حقوقی که به جزء فقر اقتصادی دیگر دستاوردی ندارند بپرهیزند، او نعل پایی، (پولی که عساکر قومندانی برای جلب و احضار از مردم می گیرد) و جمع آوری هیزم اجباری برای سوخت ولسوالی و ... رواج ها را منع کرده است.

او از عرضه خدمات صحی در دایکندی خیلی ناراضی بود، از این موضوع دیگر مقامات آن ولایت نیز شاکی می باشند به گفته خانم آزاد نماینده شورای ولایتی در شفاخانه مرکز ولایت، چراغ دستی تنها وسیله روشنایی عملیات خانه می باشد.

ولسوال اشترلی گفت: روزی که به طرف بامیان می آمدم برای فاتحه زن جوانی که بر اثر ولادت جان به جان آفرین تسلیم کرده بود خبر بودم، چند بار به کلینیک مرکز ولسوالی که از طرف موسسه BDN اداره می شود، رفتم، نه امکاناتی بود، نه پرسونل مسلکی و نه حاضر به پاسخگویی بودند،

مردم در هنگام ولادت زنان بار دار برای فرار "عال" چاقویی را سر زبان مریض می گذارند و با دعا و نیایش از خداوند می خواهند که این بلا را رفع کند و اگر زن جان داد بی هیچ گپ و سخنی تسلیم عال می شوند!