قانونی برای نقض حقوق زنان

در چهاردهمین سالروز بابه مزاری در کابل همه مدعیان رهبری هزاره تصویب قانون احوال شخصیه اهل تشیع را یکی از افتخارات و دستاوردهای خود و نظام دانسته و به مردم تبریک می گفتند، عوام هم خوشحال بودند و حس می کردند که مذهب شان رسمی شده و بر طبق آن قانون ساخته شده.

اینک این مصوبه به امضاء رئیس جمهور هم رسیده است و شکل قانون را به خود گرفته است اما در حق زنان بازهم نابرابری دیده می شود و جامعه جهانی و غربی ها هم سروصدای شان در آمده است.

حمایت از حقوق بشر به ویژه حقوق زنان یکی از دلایل قوی بود که شهروندان غربی را وا داشت تا برای افغانستان فعلی پول و خون بدهند، حال بعد از هفت سال آنها می بینند که خون فرزانشان و پول مالیات شان به نفع عده ای که می خواهند رژیمی بنیاد گرا تر و ضد حقوق بشری تر از ایران و ... تأسیس کنند به هدر می رود، حق دارند که فریاد کشند.

بسیاری از احکام فقهی ما نیاز به اجتهادی دوباره و تفسیری انسانی دارد، تبدیل کردن آن به قانون هم برای خود ما و هم برای اعتبار کشور ما در نزد جهانیان ایجاد مشکل خواهد کرد، چنانچه امروز شده است.
من هم قبلا" هم نوشته بودم اما شد، آنچه نباید می شد و حال هم باید چاره ای اندیشید.