احمد بهزاد نماینده پارلمان در مصاحبه ای که در شماره دوم هفته نامه "پرسشگر" نشر شده است، محرومیت بامیان را نشانه تفاوت در شعار و عمل جامعه جهانی دانسته است.
وی می گوید شش سال پیش با تعیین شدن داکتر سرابی به عنوان والی بامیان امیدواری هایی وجود داشت که جامعه جهانی به این ولایت آمده و سرمایه گذاری کنند اما آنها این کار را نکردند، آنها از حقوق زن و کار زن در مدیریت های کلان حرف می زنند اما برای موفق نمودن مدیران زن تلاش نمی کنند به همین سبب خانم سرابی هم کار شایسته ای برای بامیان انجام داده نتوانست.
رسالت رسانه هاست که به افکار عمومی غرب بگویند که سردمدارانشان در عملی ساختن شعارهای شان به ویژه درباره حقوق زنان صادق نیستند.
وی می افزاید مردم هزاره در کنار مشکلات داخلی در سطح کلان و بین المللی هم مشکل دارند، مشکل آن است که در بین کشورهای کمک کننده به افغانستان یا کشورهای تأثیر گذار بر مسایل افغانستان "لابی" ندارند، نتوانسته ایم بامیان را و محرومیت اش را برای آنها معرفی کنیم، زبان آنها را نمی فهمیم و سیاست مداران ما نیز ضعیف هستند.
فعالان اجتماعی_فرهنگی و رسانه ها باید دردهای تاریخی جامعه و شرایطی اسفناکی که در ده سال اخیر داشته ایم را کتمان نکنند و آنها را نشر کنند به ویژه در رسانه ای غربی و خارجی، این می تواند کمک کند به محرومیت زدایی مان.
۱ نظر:
من هم با آقای بهزاد موافقم.ما لابی نداریم اما مهمتر از آن این است که ما درحقیقت رهبر نداریم وسیاستمداران ما نان به نرخ روز می خورند.با این وصف لابی چه می تواند بکند؟ برای چی لابی کنیم؟برای پر کردن جیب کسانی که هیچ ارزشی برای مردمشان قایل نیستند!
ارسال یک نظر