با مغاره نشینان

امروز برای تهیه گزارشی از زندگی مغاره نشینان با تعدادی همکاران رفته بودم اطراف بودا (پیتاب لغمان و سرخقول).

غار، سووم یا مغاره از دیر باز به عنوان خانه مسکونی مورد استفاده تعداد زیادی از افراد بی خانمان قرار می گرفته است.
تصاویر خود گویاست.

موری یا کلکین مغاره زیر

تاریکی، سردی هوا، بی جاشدگان بهسود

به کمک نور فلاش، توانستم چهره نوزاد دوماهه اش را نیز ببینم

یک مغاره دو منزله در جوار بودا

سلطانعلی چاک لر کوه را نشان داد که هرلحظه خطر ریزش بالای مغاره اش دارد

سلطانعلی 4 سال پیش از زینبه اصفهان به این مغاره آمده است، کژدم های مغاره وسیله بازی کودکانش و نیز نمایش وضعیت خانه اش است، او از آمدن به وطن پشیمان است اما راه برگشتی هم ندارد.

این مادر هم پیش از سی سال است که در مغاره که خود آنرا حفر کرده اند، زندگی می کند، مغاره ای که تنها یک کلکین، آنهم بالای دروازه دارد.البته مغاره های لوکس هم پیدا می شود، مغاره ای برای عروس و داماد

عکس ها را تقدیم می کنم برای آنانیکه در رفاه، عافیت، ناز و نعمت زندگی می کنند و کمی هم به خودم.