مرگ غریب!

دیروز به اتفاق خانواده رفته بودیم دره فولادی و در راه به خانه یکی از خاله های سابق احسان نیز سر زدیم.

خاله احسان معذرت خواهی کرد  که گرفتار بوده، چون ختم قرآن داشته و ... و ختم قرآن را بخاطر فوت شوهرش گرفته بوده است، یک هفته می شود که او فوت کرده و ادامه داد که تازه در بازار کار پیدا کرده بود و شب جمعه به خانه آمد و در ناحیه قلب اش احساس ناراحتی می کرد، بردیم شفاخانه که آنجا جان به جان آفرین تسلیم کرد.

مبلغ یک لک افغانی قرض دار بود و دو سیر تخم ریز زمین داشت که ملاها فیصله کرده و آنرا به فروش رساندند و برادرش آن زمین را خرید و قرض های وی را ادا کرد.

حالا او مانده است، سه طفل صغیر یتیم و یک جای خانه و از امروز باید برود سر کار پروژه لحاف دوزی است که موسسه حمایه اطفال آنرا در آن منطقه به مدت یک و نیم ماه دایر کرده است.

اگر خاله احسان این داستان را تعریف نمی کرد، ما نمی فهمیدیم که شوهرش فوت کرده است، چون هیچ نشانه دیگری نبود و چقدر کارهای ترک و تقسیم به سرعت انجام شده است و مرگ غریب هم حکایت خود را دارد!

(اصطلاح خاله در اینجا به کسی گفته می شود که از طفل نگهداری می کند)