رحم بر پلنگ ...

نمی دانم که فرهنگ غلط یا عنعنه افغانی عفو جنایتکاران، عدم تعقیب عدلی و عدم تطبیق عدالت کی پایان می یابد.

طالبان افغانی، کسانی که آزرده خاطر شده اند و باید دلجویی شوند، آنها را باید در نظام و دولت سهیم کرد، نام تروریست را نباید بر آنان به کار برد، از شورای امنیت باید بخواهیم که آنها را از فهرست سیاه بیرون آورد و ... زمزمه هایی است که توسط خیلی ها از جمله ارگ نشینان این روزها تکرار می شود.

نتیجته را دیروز دیدید، 30 نفر بی گناه را سربریدند، فرضا" که ثابت شود که کسی در اردو یا پلیس کار می کرده یا کارمند دولت و موسسات است چه نظام و دینی اجازه قتل را می دهد، اگر کار نکند از کجا امرار معاش کند؟
امروزه بسیاری از مسیرهای رفت و آمد مورد تهدید این گرهک تروریستی و جنایتکار قرار گرفته است، این جنایتکاران توانسته اند با همیاری ارگ نشینان از سوراخ های خود بیرون آمده و راه را بر مسافران بی گناه ببندند.

اگر دولت با این جنایتکاران اینقدر رحم نمی کرد امروزه شاهد این گستاخی ها نمی بودیم، اما گوش شنوایی وجود ندارد، بعد از چند روز دوباره برادران به مذاکره و مصالحه دعوت خواهند شد.