۱۳۸۷ مهر ۲۷, شنبه

فقر، نقض حقوق بشر است

فقر یعنی عدم دسترسی به منابع اولیه برای زندگی مانند غذا، آب، صحت، مسکن، شغل و پوشاک اگر طبق استانداردهای جهانی خط فقر را در آمد روزانه کمتر از دو دالر ( 100 افغانی ) در نظر بگیریم، بیش از 5 ملیون انسان افغانی زیر خط فقر به سر می برد و هشتاد درصد در آمد خانواده ها صرف غذا می شود.

رسیدگی به فقرا و برخورد با آن مسئولیت دولت هاست، دور بودن از فقر حق من است.

پنجشنبه، آخر هفته در مراسم گرامی داشت هفته سره میاشت شرکت کرده بودم، فرمانده پلیس بامیان مل پاسوال عیوض محمد نذیری صحبت کوتاه و بسیار دلنشینی را ایراد کرد، او را بسیار نزدیک به تفکر خودم دیدم، من کوشش کرده ام از منابع قدرت دور باشم، با احتیاط درباره آنان نوشته کنم و بیشتر عملکرد آنان را نقد کنم اما در اینجا وظیفه انسانی خویش می دانم از این رفتار انسانی وی یاد کنم.

او در ابتدای صحبت هایش گفت سخنران و سخندان نیستم، در جمع مردم بامیان سخن گفتن سخت است، او ادامه داد هستند کسانی در این روز (روز سره میاشت) گرسنه اند، هستند کسانی که از سیری اضافی برنج را دور می ریزند و از همسایه شان خبر ندارند، او افزود: صبحها که با موتر سر کار می آیم وقتی مظلومیت و محرومیت مغاره نشینان و ... را می بینم چشمانم را با دستهایم می بندم، از یک سال پیش در قومندانی صندوق خیریه ای را بنا نهاده ایم که هر کس با رضایت خویش مقدار پولی را در آن می اندازد در آخر سال به نیازمندی از این نهاد کمک می کنیم.

دوستی صحبت کرد که هفته پیش در خانه کسی در بامیان مهمانی بوده است، آنهم صبحانه، آنقدر غذاهای متنوع چیده شده بود که سفره جای برای گذاشتن حتی یک گیلاس نداشت!!

صادق علی یار رئیس سره میاشت بامیان نیز رسیدگی به فقرا را وظیفه و مسئولیت همگانی دانست، او اظهار تردید کرد که مردم آنقدر به جمع آوری مال دنیا و ثروت مشغول اند که ما جرأت نمی توانیم پیش آنها رفته و طلب کمک به فقرا کنیم!


هیچ نظری موجود نیست: