داکتر حبیبه سرابی والی بامیان در شروع کورس ژورنالیزم مدنی خاطره از زمان طالبان نقل کرد، او گفت: در آن زمان به کشورهای اروپایی برای رساندن صدای زنان افغانی سفر می کردم در ایتالیا کسی را دیدم که دکتری طب داشت و به کار روزنامه نگاری مشغول بود، از او دلیل رها کردن طب را پرسیدم او در جواب گفت: طبیب یک نفر را درمان می کند اما ژورنالیست یک جامعه را درمان می کند.
من عین این گپ را از داکتر جواد در قریه تخت ولسوالی ورس سال گذشته شنیده بودم، داکتر جواد یکی از معدود افراد مخلص و متعهدی است که من در هزاره جات دیده ام، او مدیر برنامه های تعلیم و تربیه موسسه فرانسوی "آفرن" در ورس می باشد، موسسه آفرن یک انجیو فرانسوی است که تعدادی از شهروندان فرانسوی برای کمک به مردم افغانستان دایر کرده است، آنان در جامعه شان دارای مشاغل مختلف اجتماعی اند، اما با فروش کاغذ و کارتن های باطله و ... برای مردم افغانستان اعانه جمع می کنند و برای داکتر جواد روان می کنند وی آن پول ها را صرف آموزش معلمین، خرید وسایل کمک آموزشی و احداث مکاتب در این ولسوالی می کند،
داکتر جواد سابقه تحصیل در رشته طب در پاکستان داشته و مدتی را در کلینک "لپکو" برای مبارزه با جذام و سل در مناطق مختلف هزاره جات کار کرده است از او درباره علت ترک رشته طب پرسیدم او گفت: در آن کار می توانستم افراد معدودی را درمان کنم اما در زمینه معارف می توانم تعداد زیادی از افراد جامعه را درمان کنم.
داکتر جواد پرداختن به کمیت و کیفیت معارف را برای جامعه افغانستان و هزاره جات اولویت نخست می دانست، او از موفقیت شاگردان مکاتبی که او ایجاد کرده و اکنون در دانشگاههای افغانستان مشغول تحصیل اند با شور و شعف خاصی یاد می کرد.
سرابی از ژورنالستان خواست این حرف را آویزه گوششان کنند و اطلاعات و آگاهی خوب به جامعه برسانند.
وی در ادامه افزایش تعداد ژورنالستان از سه نفر (سه سال پیش) به سی نفر در حال حاضر را نشانه رشد و مایه افتخار دانست.
من عین این گپ را از داکتر جواد در قریه تخت ولسوالی ورس سال گذشته شنیده بودم، داکتر جواد یکی از معدود افراد مخلص و متعهدی است که من در هزاره جات دیده ام، او مدیر برنامه های تعلیم و تربیه موسسه فرانسوی "آفرن" در ورس می باشد، موسسه آفرن یک انجیو فرانسوی است که تعدادی از شهروندان فرانسوی برای کمک به مردم افغانستان دایر کرده است، آنان در جامعه شان دارای مشاغل مختلف اجتماعی اند، اما با فروش کاغذ و کارتن های باطله و ... برای مردم افغانستان اعانه جمع می کنند و برای داکتر جواد روان می کنند وی آن پول ها را صرف آموزش معلمین، خرید وسایل کمک آموزشی و احداث مکاتب در این ولسوالی می کند،
داکتر جواد سابقه تحصیل در رشته طب در پاکستان داشته و مدتی را در کلینک "لپکو" برای مبارزه با جذام و سل در مناطق مختلف هزاره جات کار کرده است از او درباره علت ترک رشته طب پرسیدم او گفت: در آن کار می توانستم افراد معدودی را درمان کنم اما در زمینه معارف می توانم تعداد زیادی از افراد جامعه را درمان کنم.
داکتر جواد پرداختن به کمیت و کیفیت معارف را برای جامعه افغانستان و هزاره جات اولویت نخست می دانست، او از موفقیت شاگردان مکاتبی که او ایجاد کرده و اکنون در دانشگاههای افغانستان مشغول تحصیل اند با شور و شعف خاصی یاد می کرد.
سرابی از ژورنالستان خواست این حرف را آویزه گوششان کنند و اطلاعات و آگاهی خوب به جامعه برسانند.
وی در ادامه افزایش تعداد ژورنالستان از سه نفر (سه سال پیش) به سی نفر در حال حاضر را نشانه رشد و مایه افتخار دانست.
۱ نظر:
ظاهر جان گپ خوبی است البته اگر عملا دوای دردی کند
"حمید"
ارسال یک نظر