قرار بود شاروالی بامیان زمین هایی را در جر "قول بیدگ" واقع در منطقه سرخقول مرکز بامیان را به مستحقین توزیع نماید، اما گروهی از ساکنان منطقه تی بتی با استدلال اینکه این منطقه پشته زمین آنهاست، اجازه این کار را ندادند.
دعوای پشته زمین، دعوای داغی است در بامیان، ساکنان یک منطقه پشت زمین شان را هرچند که کوه یا دره باشد تا قله کوه مربوط به خود می دانند و کسی را هرچند دولت! اجازه تصرف نمی دهند.
اما این دعوا ها کم کم رنگ قومی و سیاسی به خود گرفته است، زمین های تگاب (در کنار رودخانه) مرکز بامیان مربوط به اقلیت تاجک است و هزاره ها فاقد زمین، بعد از تحولات چند دهه اخیر هزاره ها کم کم در مرکز بامیان جایگزین شده اند و گروهی از تاجک ها که در زمان طالبان به هزاره ها بد کرده بودند در دوره جدید جرأت ورود به بامیان را نداشتند و زمین هایشان را به دهقانان سپردند و خود ساکن کابل، پلخمری، مزار یا قندوز شدند.
هزاره ها بیشتر ساکن تپه ها و کوههای اطراف پیکره های بودا (زرگران، جگره خیل، سرخقول، سنگ چسپان، اژدر و ...) شدند و این امر برای دوستان تاجک گران آمد و دعوای پشته زمین را عیار کردند تا مانع سکونت هزاره ها شوند و این دعوا تاکنون نیز با فراز و نشیب هایی ادامه دارد.
کمبود خانه مسکونی و رشد جمعیت و بازگشت مهاجرین و جایگزین شدن در شهر بامیان، اینک به معضل بزرگ تبدیل شده است، بطوریکه یک حویلی با سه الی چهار اطاق، آنهم فاقد برق و آب کمتر از 150 الی 200 دالر کرایه در ماه پیدا نمی شود.
معلوم نیست این وضعیت بی خانمانی مردم محروم هزاره و لج بازی برادران تاجک و کم کاری و تنبلی شاروالی تاکی ادامه خواهد داشت؟
۱ نظر:
هر مالک زمین بایست برای اثبات ملکیت خود سند قابل اعتبار که در شاروالی قیدیت داشته باشد به مقامات رسمی و قانونی ارایه دهند در غیر ان دعوا جلابی زمینه رشوت و سو استفاده و حق تلفی را اماده میسازد..
ارسال یک نظر