هشت مارچ روز جهانی زن، روزی است برای همبستگی تمام زنان جهان که صد سال پیش توسط توسط فعالین جهانی حقوق زنان پیشنهاد شد.
دلایل آن این بود که تمام زنان جهان یک روز خاص را تجلیل کنند، چونکه آنان فارغ از آنکه در کجا زندگی می کنند، به کدام دین یا عقیده باور دارند، مربوط کدام نژاد یا قوم اند و ... همگی در جنسیت اشتراک دارند و همگی درد و رنج تبعیض جنسیتی را در جوامع شان تجربه کرده اند برای مبارزه با این تبعیض یک روز را به طور مشترک تجلیل کنند که چقدر در مبارزه با تبعیض موفق بوده اند؟ چقدر دستاورد داشته اند و چقدر کارها مانده است؟ چه مطالبات را باید سرلوحه فعالیت بعدی شان تا سال آینده قرار دهند؟ و از کدام منابع و امکانات ملی و بین المللی می توانند به اهداف دادخواهی شان برسند.
اما در کشور ما دیده می شود که این اهداف به فراموشی سپرده شده است.
زنان قدرتمند شهری به قول دوست عزیزم استاد پویش این محافل را در تالار های مجلل به اصطلاح جشن می گیرند!
مذهبی های ما هم برای اینکه از قافله عقب نمانند یکسره آنرا نکوهش می کنند که چرا دنباله رو زنان آمریکایی هستید ما خود الگو های برتر مانند فاطمه زهرا (س) داریم و تمام انرژی شان را صرف مدح زنان سترگ صدر اسلام می کنند!
آنچه که غریب می ماند همبستگی جهانی با دیگر زنان مبارز برای پیروزی در نبرد با تبعیض جنسیتی می باشد و تبعیض هم چنان قدرتمند رو در روی زنان باقی می ماند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر