ناصر سروش هنرمند دمبوره نواز بامیانی امروز آمده بود، از من تقاضای کمک داشت.
او یک گروپ چهار نفری هنرمند طبله نواز، غیچک نواز و آواز خوان دارد، جای برای تمرین و هماهنگی ندارند و بودجه ای برای خرید وسایل.
تعریف می کرد که چطور علی عرفان رئیس رادیو بامیان به او وعده همکاری و کار داده بوده اما پس از چند ماه که ماهی دو هزار افغانی می داده وی را به علت اینکه قبل از ظهر معلمی می رفته جواب داده است.
سروش با اندوه گفت که چند وقت قبل به دعوت سرپرست یک پسته پلیس برای اجرای دمبوره به انجا رفته اما، پلیس های دیگر، آن پسته و وی را بازداشت کرده بودند، حتی اسباب آلات موسیقی اش را .
سروش فعلا" با همکارانش در یک هوتل پلاستیکی که یک تن از افراد گروه اش برای امرار معاش دایر کرده روزگار به سر می کند، وقت تمرین دیگر مردم ها مزاحم اش می شوند.
آمریت جوانان به وی وعده معرفی به سایر سازمان ها داده است.
سروش با یأس و نومیدی درباره هنر و هنرمند محلی یاد کرد.
من به وی مشوره هایی دادم که مأیوس نباشد، کمی از خودشان مایه بگذارند، آینده خوبی در پیش رو دارند و نزد حاجی فدا مسئول حزب وحدت که شاعر و فرهنگی هم هست برود، شاید کمک اش کند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر