قلعه ای قدیمی و خرابه درست زیر شهر غلغله برای پرورشگاه بامیان کرایه شده است، بیش از یکصدو پنجاه تن از اطفال ذکور و اناث در این محل نگهداری ( آموزش ) می بینند.
رسم این است که در پروشگاه اطفال یتیم و بی سرپرست بصورت شبانه روزی نگهداری و تربیه شوند، اما ایجا برعکس است، اطفال یتیم، بی سرپرست و بد سرپرست در اقلیت اند، تا چاشت بیشتر نیستند، در زمستان ها هم رخصت اند، چند معلم به امر آموزش این اطفال مشغول اند.
تنها فرق اش با مکتب این است که روزانه یک گیلاس چای و مقداری نان و چاشتانه خوراکی مختصر به عنوان ناهار به آنها داده می شود.
این پرورشگاه زیر نظر ریاست کار و امور اجتماعی است، بعضی موسسات و خارجی ها برای دلسوزی و کمک به این پرورشگاه آورده می شوند به آنها گفته می شود، اینها یتیم اند، کمکهایی به آنها می رسد، مسئولین شاگردان را می گویند که این کمک ها به انبار برده شده تا به تدریج برایتان مصرف شود، در حالیکه برای مصرف روزانه هم بودجه دریافت می کنند.
ما به گدایی عادت کرده ایم، اطفال وسیله خوبی برای جلب توجه است و آخر اینکه شرم است از یتیم و بی سرپرست هم دزدیدن!!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر