۱۳۸۷ خرداد ۲۷, دوشنبه

دومین انتخابات انجمن ژورنالیستان بامیان

دیروز بعد از ظهر در حدود بیست نفر از دوستان ژورنالست بالقوه و بالفعل در محل آمریت جوانان گرد هم آمدند تا انتخابات هئیت مدیره را برگزار نمایند.

انجمن بطور رسمی، یکسال می شود که تشکیل شده است، نداشتن اعضای ثابت و اصلی از مشکلات اساسی است که دیروز هم شاهد آن بودیم.

عده ای تازه وارد، نمی دانم ژورنالست هستند یا خیر در جمع حاضر بودند، راهکاری سنجیدیم که هرکس بطور کتبی تقاضای عضویت نماید، عضو شوند و بعد صاحب رای گردند، اما درخواست های عضویت بررسی نگردید و اتوماتیک تمام درخواست ها پذیرفته شد.

انتخابات در نهایت شفافیت و دیموکراتیک برگزار شد، اما صاحب رای شدن تازه وارد ها که ژورنالست بودن آنها هم محرز نشد، اشکال اساسی بود که هم چنان امسال هم باقی ماند.

برخی دوستان مرا هم پیشنهاد کردند که کاندید ریاست و معاونت گردم، هرچند موافق نبودم، زیرا به علت مشغله های زیاد از درگیر کردن در کار اجرایی دیگر هراس دارم، اما برای تست خود در معاونت کاندید کردم، نجیب الله اخلاقی هم که از بچه های یکاولنگ است و ارتباطات زیاد با جوانان دارد هم کاندید بود و موفق هم شد، رأی بیاورد.

نجیب با اینکه سن و سال زیادی ندارد، اما توانسته است در بامیان برای خود جای پایی باز کند، سکرتر حبیبه سرابی، منشی جمعیت دفاع از میراث های فرهنگی بامیان، آمرعمومی جوانان از پست هایی است که به تازگی صاحب آن شده است، هرچند که مدعی است از چنگ دو زن( داکتر حبیبه سرابی والی بامیان و فاطمه کاظمیان، رئیس امور زنان) فرار کرده است.

مهدی مهر آیین، رئیس دوره قبلی، موفق شد بار دیگر رئیس شود، مهدی پشتکار تعقیب این گونه مسایل را دارد، نمی دانم علاقه دارد یا عشق شهرت طلبی و گل محمدی که کارمند تلویزیون بامیان و فارغ التحصیل فاکولته ژورنالیزم مزار هست به عنوان منشی انتخاب شد.

اعضای که دیروز شرکت کرده بودند، اکثرا" جوان و از دانشگاه بامیان هستند، به گمانم اکثرا" هم بی تجربه اند و شوخ طبع اگر کار دست خودشان ندهند، خوب است.

هادی غفاری که باتفاق چند نفر دیگر از ژورنالستان بامیان، مدعی است که صاحبین اصلی انجمن ژورنالستان، آنها هستند، در این انتخابات شرکت نکرد، او لاف می زند که انجمن را در سطح ژورنالستان کل مناطق مرکزی توسعه می دهد، او دوست دارد که قدرت را تسخیر کند.

۱ نظر:

پیتو گفت...

سلام آقای نظری
با آنکه آشنایی زیادی با بچه های بامیان ندارم ولی چند باری که سری به آنجا زده ام حس میکنم که جماعت جوانان به ویژه تیم ژوزنالیستان و فرهنگیان بامیان آنطور که توقع میرود، کار نمیکنند. شاید این کم کاری دلیل تاریخ سرخوردگی جوانان ، کم تجربه گی و غیر حرفه ای بودن مبارزات سیاسی مان هست. حقیر فقیر هم که گاهی خودم را شاگرد کوچک مکتب ژورنالیزم میدانم ، فکر میکنم که ما باید تحمل نظرات مخالف و دیدگاه های متفاوت را داشته باشیم و حد اقل همین جمعیت فعلی اصحاب رسانه های بامیان را فعال نگه داریم.خواه اقای مهرایین باشد یا کسانی دیگر.با آشنایی که از مهرآیین دارم حد اقل او میتواند آن جماعت بامیان را یاری کند و نیاز است دیگر دوستان حرفه ای نیز او را کمک کنند و دنبال گپ های زنانه ای نگردند.دشمن در حال نزدیک شدن به دروازه های خانه های ماست. بیایید متحد شویم و فرهنگ زیستن در کنار یکدیگر را بیاموزیم.
من هم صفحه ای باز کرده ام و افتخار شرکت در اولین کارگاه آموزشی وبلاگ نویسی در کابل راداشته ام. میخواهم کمی روی شکل و شمایل وبلاگم کار کنم اگر خواستید میتوانید من را به جمع لینک های تان بیافزایید.
موفق و سبز باشید