اثرات جنگ بهسود بر پروسه صلح

قرار است جامعه جهانی در سرتاسر افغانستان کمپاین چهل روزه ای را بنام چهل مانده به روز صلح ( 21 سپتامبر ) از تاریخ 12 آگست آغاز نماید. شعار محوری این روز 24 ساعت آتش بس از سحرگاه 21 سپتامبر تا سحرگاه 22 سپتامبر است.

با خود می اندیشم ما که صلح خواه هستیم، در شش سال گذشته هم ثابت کردیم که صلح طلبیم، ما را اگر آرام بمانید ما همواره صلح را صدا زده و صدا خواهیم زد و بیشترین آسیب را هم بخاطر این شعارمان دیده ایم.

چند روز پیش در بازار بودم که رادیوی محلی بامیان خبری را نشر کرد که مقداری مهمات از ... جای کشف و به دایاگ ( آغاز نو) تسلیم داده شد، مرد دوکان دار چند فحش آبدار نثار دایاگ و پلیس کرد.
در بهسود هم که بودم مردم حیف می خوردند که بازی دی دی آر و دایاگ را خورده اند و به قومندانانی که بخاطر معاش دالری ماهوار از دایاگ، صدها میل اسلحه خود، پایگاه و قرارگاه شان را تسلیم کردند لقب نامرد، بی غیرت و ناموس فروش می دادند.

سالانه ملیونها دالر صرف برنامه های صلح، آشتی اقوام و تحمل و پذیرش همدیگر، دایاگ و خلع سلاح می شود، اما عملکرد امسال دولت، جامعه جهانی و ... در برابر جنگ در بهسود همه این رشته ها را پنبه کرد.
مردم به صلح فکر نمی کنند، به فکر تهیه سلاح برای سال آینده اند، شکاف بین قومی خیلی عمیق شده است، بی اعتمادی به دولت و جامعه جهانی و ... افزون گشته است.

اینها بخشی از ضررهای جنگ بهسود نیست؟