در بهسود شنیدم که داکتر "ن" مدتی است که در سنگر بهسود به سر می برد، به هر طریق شده شماره تلفن اش را پیدا کردم و قرار ملاقات با وی گذاشتم.
او حکایت کرد که از شروع جنگ امسال دچار افسردگی شده بود ( خواب اش به 14 ساعت رسیده و اشتهای اش کور شده بود ) او می گفت از زندگی سیر شده و آمده است که برود.
او پزشکی عمومی را در تهران خوانده بود و در کابل هم استاد دانشگاه بود و هم رئیس یک شفاخانه بوده و معاینه خانه هم داشت، برای من قابل قبول نبود که به چه هدفی آمده، فکر می کردم چون شنیده که قریه شان مورد حمله قرار گرفته آمده است.
او حکایت می کرد که به هدف درمان زخمی ها با مقداری دارو آمده و هم چنین با کمره اش از جنایاتی که به بار آمده فیلم و عکس تهیه کرده است، او افزود که چند تن از نیروهای مدافع به او لقب داکتر " وندی" داده اند.
من از لقب وندی خوشم نمی آید، زیرا وندی در بامیان و هزاره جات رواج شد، بهتر بود از واژه " دیوانه " که نشان دهنده اوج خشم هزاره در مقابل فاشیزم بود استفاده می کرد.
همچون لقب سردار شهید " شفیع دیوانه ".
۱ نظر:
salam nazari jan
dr mohaghegh ham akhar dast be salah shod?
baraye watan bayad jangid
wagr na danesh ra bayad be awaregi bord afarin ba daktar
ارسال یک نظر