۱۳۸۷ مرداد ۳۱, پنجشنبه

نیکپا، زنده باد

دیشب برای اولین بار تلویزیون ملی افغانستان و بامیان (بخاطر رله) را تحسین کردم، از بابت مالیاتی که ماهانه می گیرند، حلالشان کردم.


به مدد، بطری و سولر توانستم مسابقه زیبای جوان قهرمان کشورم را با سه حریف آلمانی، مکزیکی و اسپانیایی تماشا کنم، او برنده شد، او گریه می کرد و حریف اسپانیایی اش هم گریه می کرد، او گریه شوق و این یکی گریه یأس.

من هم گریستم، آخرین گریه ام در بهسود بود، فرق است بین آن اشک و این اشک.

رئیس جمهور هم کار بسیار شایسته کرد، ورزش ابزار نیرومندی است که می تواند ما ملت پارچه پارچه را منسجم، متحد کند و صلح را به ارمغان آورد.

درود می فرستم به نیکپا و دعا می کنم برای بهاوی.

۲ نظر:

ناشناس گفت...

ظاهر جان از شنیدن این خبر هردورقم اشک را باید از دیده بریزیم
اشک شوق بریزیم از اینکه لیاقت واستعداد یک ملت نمایانده میگردد
واشک جگرسوز درد از اینکه همین لیاقت واستعداد در یک فضای بربریت تمدن نمای امروز کشور مظلوم ما چگونه لهیده وپلاسیده ومضمحل میگردد
"حمید"

ناشناس گفت...

سلام تازه بره تمامی قهرمانان هازره و اوغانستو..البته قهرمانای واقعی مثال نیک پا..

مو غدر مرد نان دری ولی خوب شد بقول شاعر که یک مرد اهن هم پیدا شد.. خداج به برکت خو زیاد کنه...

امید غدر استه که ریس جمهور کرزی بقول خو وفا کنه..یک خانه دو منزله ده غول کابل بری ای قهرمان لطف کنه تا موهم در منزل پاین شی یکجای تمرین تکواندو که نیم..شایدبه امید خدا در اینده مدالی نصیب از مو هم شنه..امین

مدال خور باشید...

اب