نیکپا، زنده باد

دیشب برای اولین بار تلویزیون ملی افغانستان و بامیان (بخاطر رله) را تحسین کردم، از بابت مالیاتی که ماهانه می گیرند، حلالشان کردم.


به مدد، بطری و سولر توانستم مسابقه زیبای جوان قهرمان کشورم را با سه حریف آلمانی، مکزیکی و اسپانیایی تماشا کنم، او برنده شد، او گریه می کرد و حریف اسپانیایی اش هم گریه می کرد، او گریه شوق و این یکی گریه یأس.

من هم گریستم، آخرین گریه ام در بهسود بود، فرق است بین آن اشک و این اشک.

رئیس جمهور هم کار بسیار شایسته کرد، ورزش ابزار نیرومندی است که می تواند ما ملت پارچه پارچه را منسجم، متحد کند و صلح را به ارمغان آورد.

درود می فرستم به نیکپا و دعا می کنم برای بهاوی.